wtorek, 28 stycznia 2020

Wycieczka (koleją): Ustroń, 26 stycznia


RYS HISTORYCZNY
Kolejny wypad jednodniowy - padło na Ustroń. Pojechaliśmy pociągiem, bo jest połączenie bezpośrednie z Myszkowa, a w pociągu dzieciaki mogą swobodnie buszować. Na miejscu zastaliśmy miasto niepozorne, jednak z wielowiekową tradycją. Ustroń jest jedną z najstarszych osad Śląska Cieszyńskiego, a pierwsze wzmianki o nim pochodzą z roku 1305. Początkowo była to wieś książęca należąca do Piastów Śląskich, a od roku 1653 do dynastii Habsburgów. Przez lata Ustroń był typową osadą pastersko – rolniczą, gdzie o jakimkolwiek przemyśle nie było mowy ale zmieniło sie to w 1772 roku, po wcześniejszym odkryciu rudy żelaza. Wtedy to uruchomiono w Ustroniu hutę, kuźnię, odlewnię oraz walcownię. Ale - co brzmi jak paradoks - rozwój przemysłu hutniczego jest ściśle powiązany z odkryciem walorów leczniczych miejsca. Otóż, kiedy tutejsi hutnicy zauważyli, że kąpiele w wodzie ogrzanej płynnym żużlem wielkopiecowym łagodzą dolegliwości reumatyczne, na polecenie arcyksięcia Alberta w 1804 roku wybudowano specjalną łaźnię. Skuteczność gorących wód została wstępnie potwierdzona badaniami lekarskimi. Sprawy potoczyły się szybko. W XIX wieku odkryto w okolicach Ustronia pokłady borowiny i źródło wód żelazistych. Pokłosiem powyższego było uruchomienie, w roku 1901, Zakładu Kąpieli Borowinowych, w którym zaczęto przeprowadzać zabiegi lecznicze...

Włodarze nie pozostawali bierni - w latach 20. i 30. XX wieku Ustroń bardzo się zmienił. Uregulowano brzegi Wisły, dokonano elektryfikacji wsi, powstały korty tenisowe, oddano do użytku basen kąpielowy. Zadbano też o parki i ścieżki spacerowe. Wreszcie, 28 grudnia 1956 roku Ustroniowi przyznano prawa miejskie, a w roku 1967 miasto otrzymało status uzdrowiska. Wkrótce powstał ośrodek wypoczynkowy w dolinie Jaszowca, ośrodek leczniczo – rehabilitacyjny w Zawodziu, wybudowano liczne sanatoria i domy uzdrowiskowe. Obecnie Ustroń jest znaną miejscowością uzdrowiskowo – wczasową, w której leczy się m.in. choroby narządów ruchu, dróg oddechowych, układu krążenia, układu nerwowego. Lecznicze wody i górski klimat ściągają do miasteczka setki kuracjuszy. Do Ustronia przyjeżdżają też miłośnicy wędrówek po górach, rowerzyści i narciarze. Dziś, obok Goczałkowic - Zdroju, miasto jest jedynym uzdrowiskiem w województwie śląskim. Ustroń liczy około 16 000 mieszkańców.

SPACER PO USTRONIU
Spacer po mieście rozpoczynamy od wizyty w cukierni Bajka, by następnie odwiedzić Kościół św. Klemensa. Pierwotnie drewniany obiekt, został erygowany w 1785 roku. Na dzisiejszy kościół przysposobiono kaplicę należącą do zabudowań zlikwidowanego sierocińca jezuickiego, które do dziś przylegają do korpusu świątyni. Kościół poświęcono w roku 1788. W następnym stuleciu budynek rozbudowywano, m.in. dostawiając w latach 30. murowaną wieżę. Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z XIX wieku. Uwagę zwracają, stojące przy głównym ołtarzu, późnobarokowe rzeźby św. Piotra i Pawła.

Następnie idziemy pod Bibliotekę Miejską, by podziwiać fantastyczny mural, który ma 500 m kw. powierzchni. Przez kilka tygodni pracowało nad nim sześcioro artystów z całej Polski. Stworzenie muralu było częścią rewitalizacji gmachu biblioteki, który składa się z zabytkowego budynku tzw. starej szkoły i pawilonu dostawionego niejako później na jego tyłach. Ponieważ budynki niespecjalnie się "polubiły", poza tym dostawiony budynek był w katastrofalnym stanie, tutejsi urzędnicy zdecydowali, że elewacje budynków zostaną pokryte muralem, dzięki któremu będą do siebie nawiązywać, a samo dzieło stanie się miejską atrakcją - wszak biblioteka znajduje się w centrum Ustronia. Myślę że był to doskonały pomysł.

Przestrzenny, wręcz jakby iluzjonistyczny mural pokrywa siedem ścian. Na największej znajdziemy kopię wnętrz biblioteki w Dublinie, z jej łukowatym sklepieniem i wysokimi na kilka metrów regałami zapełnionymi książkami. Obrazy na ścianach dostawionego budynku nawiązują do wnętrz biblioteki w Edynburgu, ale nie brak detali nawiązujących lokalnie. Na pozostałych ścianach artyści odtworzyli przedwojenne fotografie charakterystycznych dla Ustronia miejsc - ratusza, zakładu przyrodolecznicznego, szałasu pod Czantorią. Naprawdę warto podejść i podziwiać, bo jest na co popatrzeć...

Jeszcze krótka wizyta na zrewitalizowanym, ale dosyć skromnym Rynku i możemy iść dalej.

UZDROWISKO USTROŃ
Przekraczamy Wisłę i idziemy w górę, do części uzdrowiskowej. Ustroń chwali się jako jeden z największych tego typu kompleksów uzdrowiskowych w Europie, choć na pierwszy rzut oka nie robi takiego wrażenia. Obiekty sanatoryjne są rozproszone i położone na wzgórzach, widać rozbicie bazy zabiegowej (osobny budynek pijalni wód). Ze względu na specyficzny mikroklimat, leczy się tutaj choroby serca, ale nie tylko. Występowanie naturalnych złóż solanki i borowiny sprzyja leczeniu chorób układu oddechowego, chorób reumatycznych oraz stawowo-mięśniowych. Można paczkę borowinki do samodzielnych okładów i butelkę solanki do inhalacji kupić w dobrej cenie, co pieczołowicie uczyniliśmy. Ceny są przystępne - wszak u producenta najtaniej. Zagościliśmy w pijalni wód i rozkoszowaliśmy się mineralną wodą z głębin oraz widokami za oknem.

Wracając do chorób serca - od sierpnia 2010 roku właścicielem większościowego pakietu Przedsiębiorstwa Uzdrowiskowego „Ustroń” S.A. jest spółka Polsko-Amerykańskie Kliniki Serca posiadająca ogromne sukcesy w dziedzinie kardiologii oraz kardiochirurgii. Spółka została założona w 2000 roku przez grupę wybitnych lekarzy z Polski i ze Stanów Zjednoczonych. Spośród obiektów sanatoryjnych wyróżnia się Równica - gigantyczny, dziesięciopiętrowy budynek z bocznym czteropiętrowym skrzydłem. Jednorazowo mieści się tu nawet ponad 1500 kuracjuszy. Baza zabiegowa jest tu bogato wyposażona, na poszczególnych poziomach znajduje się mnóstwo gabinetów zabiegowych, dysponuje kilkoma salami gimnastycznymi, basenami solankowymi, itp.

Po drodze mijamy Kościół św. Brata Alberta. To obiekt współczesny, ale przepiękny. W 1994 r. poświęcono tu kaplicę pw. św. Brata Alberta, podczas gdy obok budowano nową świątynię. W 2000 r. ośrodek duszpasterski został podniesiony do rangi samodzielnej parafii. W środku zwracają uwagę detale, jak rzeźbienia ścienne, malowidła czy posągi.

Po wizycie na placu zabaw (punkt dnia dla dzieci), jeszcze dobry obiad w restauracji Sissy, gdzie można zjeść pizzę porównywalną do tej we Włoszech, a wiem co piszę, bo jadłem włoską pizzę i pora wracać. Pociąg powrotny to świetna zabawa w towarzystwie dzieci i dorosłych. Antek podrywa dziewczyny (zwłaszcza te z telefonami), wyjada z Gosią młodzieży paluszki (pewnej ekipie zjedli całą paczkę), a pani konduktorka pozwala pobawić się kasownikiem i ogólnie jest wesoło. Wracamy napojeni dobrą wodą i naładowani pozytywną energią. Następna wycieczka zapewne już niedługo.


Marcin Bareła

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz