Portugalia - Algarve, 29.08 - 10.09.2014, Część I

Widok na Ponda de Piedade w Lagos

Przedstawiamy z przyjemnością część pierwszą zapisu naszego pobytu w Portugalii, konkretnie w rejonie Algarve, na przełomie sierpnia i września 2014. Opowieści będą podzielone na dwie części, zgodnie z pobytem w następujących miastach: Lagos i Faro. Zapraszamy w podróż!

Lagos – niegdyś stolica Algarve, miasteczko na niewiele ponad 10 tys. mieszkańców, a ilością atrakcji może spokojnie konkurować z dwumilionową Lizboną. Atutami miejscowości są spektakularne plaże, które mienią się paletą rozmaitości: od typowych, długich i płaskich plaż okołomiejskich, po liczne mniejsze, poprzecinane grotami, klifami i mini-jaskiniami plaże w kierunku Ponda da Piedade. Kto wie, czy nie największą siłą Lagos jest jego atmosfera. Miejsce kipi od przyjaźnie nastawionych ludzi – zarówno turystów, jak i miejscowych. Życie, w przeciwieństwie do stolicy Algarve, Faro toczy się tutaj całą dobę, a nocą można poczuć wręcz studencki klimat. Restauracje, sklepy, ławki – wszystko tętni życiem, czasem ciężko przejść przez wąskie uliczki. Trudno nie zachwycić się także tutejszą kuchnią. W restauracjach ciągły ruch, więc wszystko jest świeże, a znakomici kucharze dbają o smakowe dopracowanie każdej potrawy...

W Lagos pachnie tropikami

Ogromny port gości wiele jachtów i statków

Lagos słynie także z murów, okalających Stare Miasto

Ten slogan oddaje kulturalnego ducha Lagos

CHCESZ ZJEŚĆ? POCZEKAJ NA ZEWNĄTRZ!

Jest jednak restauracja w tym towarzystwie wyjątkowa. Nieopozorna, praktycznie niereklamowana żadnymi kolorowymi banerami, tylko niebieska plandeka przy wyjściu z napisem A Forja informuje o istnieniu na Rua dos Ferreiros lokalu. A Forja to być może jedna z najlepszych restauracji w Portugalii. Kuchnia, na którą składają się owoce morza, głównie ryby grillowane, jest prosta, ale zwyczajnie doskonała. Ryby są perfekcyjnie przyprawione, zupa warzywna (dyniowo-kapuściana) smakuje tak dobrze, jak polska grzybowa, a desery (arroz doce, gelacho, musy) łechcą podniebienie harmonią smaku. Sukcesem A Forji jest jakość surowców, geniusz kucharzy i...prostota. Wcale nie trzeba nie wiadomo jakich sztuczek kulinarnych, by zachwycić smakoszy. Potrawa przyrządzona minimalistycznie, ale z wyczuciem smaku może zachwycić bardziej, niż często udziwniony, awangardowy misz-masz na talerzu. Dlatego w A Forji dostaniemy rybę z kawałkiem cytryny w towarzystwie trzech kartofelków, paru listków sałaty, plastrów pomidora i garści posiekanej cebuli. Banalnie proste, ale jakże doskonałe! Tej restauracji będzie mi brakowało jeszcze z innego powodu: przemiła obsługa. Zwłaszcza jedna pani, pochodząca z Ukrainy, była tak naturalnie miła i pomocna, że kilka euro napiwku nie tyle wypadało dać, ale że z przyjemnością chciało się dać. I nie dziwi chyba już Was, że żeby zjeść w A Forji trzeba swoje odstać w kolejce. Lokal jest szalenie popularny, sala zawsze pęka w szwach, a personel robi co może, żeby sprawnie obsłużyć kolejnych klientów. Rewelacja i obowiązkowy punkt wizyty w Lagos!

Kolejki przed A Forija

Kuchnia Portugalii to przede wszystkim owoce morza i ryby

RAJ PLAŻOWICZÓW

Lagos może być – i chyba jest miastem z największą liczbą plaż na kilometr kwadratowy. Na zachodnim wybrzeżu, w kierunku Ponda de Piedade jest ich co najmniej kilka. I są zdecydowanie najpiękniejsze. Zaczynając od Praia de Batata, przez Pinhao, Dona Ana, aż po do Camillo mamy pasmo większych i mniejszych plaż i plażyczek, niektóre tak małe, że zalewa je całkowicie przypływ. Majestat plaż to otoczenie urwistych klifów, które w zależności od pory dnia, mienią się w kolorach od żółtego przez pomarańczowy aż po intensywną czerwień. Kolory te kontrastują z błękitem i zielenią wód oceanu, co w połączeniu daje przepiękny efekt wizualny. Dodatkowo, fragmenty skał tkwią w oceanie, tworząc strome urwiska. Jeżeli mamy szczęście, możemy przepłynąć wpław ciasne przestrzenie pomiędzy grotami, co jest niesamowitym przeżyciem, albo przejść z plaży do plaży po płyciźnie, omijając klify. W niektórych skałach są wydrążone tunele, które także pozwalają na swobodne przemieszczanie się. Tak, w czasie odpływu możemy dotrzeć z Praia de Batata aż do Pinhao, po drodze mijając malutkie pasma piasku nienazwanych plaż. Nawet jeśli zamoczymy się po pas, przechadzka w krystalicznie czystej i ciepłej wodzie, w ciasnym przesmyku to duża frajda. Same plaże są czyste i raczej zatłoczone, chociaż można bez problemu znaleźć miejsce dla siebie. Woda pozwala na kąpiel, ale trzeba uważać na obszary kamieniste, gdyż jest płytko. Dużym plusem jest zacienienie w godzinach popołudniowych ze względu na klify.

Słynne groty

Tak wygląda przeprawa z plaży na plażę!

Widok na Praia do Pinhao

Największą, o długości kilku kilometrów plażą Lagos jest Meia Praia, leżąca na wschodnim krańcu miasteczka. Jest to raj dla lubiących się kąpać, gdyż brak tu wystających kamieni i jest bardzo płytko. Sporą atrakcją są wyrzucane przez fale muszle których tutaj można spotkać całe pokolenia, proste i we wzory rozmaite.

FADO, CZYLI RADOŚĆ W SMUTKU

Polowaliśmy na wieczór Fado w Lizbonie, w czasie naszego pobytu w ramach podróży poślubnej dwa lata temu. Nie udało się. Dlatego tym razem, gdy tylko dowiedzieliśmy się, o restauracji z wieczorem Fado (Taberna de Lagos) od razu zarezerwowaliśmy stolik. Fado jest częścią dziedzictwa Portugalii, i nie posłuchać tej muzyki na żywo w Portugalii, to mniej więcej jak nie zjeść pierogów w polskiej pierogarni. Fado czyli fate – przeznaczenie to piosenki opowiadające o naszym losie, niejednokrotnie trudnym i nie usłanym różami. Jest to smutek, który jednoczenie wyraża pewien rodzaj ukojenia, radości. My słuchaliśmy Fado w wykonaniu Any Marques, wokalistki z Portimao, która grała w towarzystwie dwóch muzyków. Koncert, absolutnie magiczny, był sporym przeżyciem, a to przez autentyczność Fado. Jest to muzyka płynąca z duszy, szczera. Smutek słychać w głosie, leje się z dźwięków gitar. Jest czymś wyjątkowym posłuchać Fado trzymając kieliszek dobrego wina, szczególnie, gdy widzi się przed sobą eleganckich muzyków i czarującą, puszczającą oczko wokalistkę. Fado trzeba przeżyć na pewno, prawdziwa magia chociaż lepiej szukać lokali, do których przychodzą osoby nieprzypadkowe. Nie obyło się oczywiście bez okolicznościowej rozmowy, zdjęcia, a nawet zakupu płyty Any Marques „Fado Alma e Voz”....

Fado trzeba w Portugalii choć raz przeżyć

Z muzykami

JAK ZOSTAŁEM „ZAHOLOWANY” NA KAJAKU

W Lagos działa kilka firm, oferujących wycieczki kajakami do Ponta de Piedade, czyli półwyspu, z największą liczbą pięknych grot i formacji skalnych w regionie. Z jednej z takich ofert postanowiliśmy skorzystać, a dla autora tekstu był to pierwszy w życiu wypad kajakowy. Wycieczka przewidywała dwuipółgodzinny kurs po grotach Lagos i Ponta de Piedade, z towarzyszeniem pilota-przewodnika. I rzeczywiście, warto było wydać te 40 Euro, bo wrażeń nie brakowało. W wyznaczone miejsce zabrał nas mały jacht. Najpierw trzeba było nauczyć się manewrować kajakiem, by za chwilę przeciskać się przez wąskie groty. Niektóre tak wąskie, że ludzie się zaklinowywali, albo było tak ciasno, że byle fala rzucała kajakiem o ściany grot i wnęk skalnych. Wyjątkowo klimatycznie jest przepłynąć wewnątrz takich grot, gdzie woda rozbija się o skały, hucząc złowrogo. Wrażenie robią studnie, czyli owalne wgłębienia w skałach, gdzie tylko światło informuje o górnym wylocie. Po drodze mija się plaże, często miniaturowe, ale po prostu rajskie. Na jednej z takich plaż właśnie się zatrzymaliśmy, kompletne sami. Wyobraźcie sobie: mała, wąska plaża otoczona wysokim, pionowym klifem, który zamyka się w formie podkowy, nie dając szans na sprawdzenie, co jest po drugiej stronie. Totalna izolacja, a do tego fala zbliża się niemal do granicy ściany skalnej, prawie nas podmywając. Kapitalne przeżycie. Chociaż nic nie przebije tego, co zdarzyło się z powrotem. Zostałem przeholowany na kajaku aż pod port, ponieważ chciałem jeszcze trochę popływać. Tyle że płynęliśmy z prędkością motorówki, więc woda tworzyła rozbryzg godny najlepszych biczy wodnych, który lądował często prosto na mnie. Odlot...

W drodze na wyprawę

Tak wyglądała moja droga powrotna do portu!

Czasem trudno przecisnąć się przez wąskie przesmyki

Wieczorne kolory klifów

SAGRES, CZYLI TAM, GDZIE TWORZĄ SIĘ FALE

Pewnego dnia wybraliśmy się na wycieczkę do Sagres, które położone jest w strategicznym miejscu – niedaleko Przylądka Św. Wincentego, który jest najbardziej na południowy-zachód wysuniętym punktem Portugalii i całej Europy. Dalej widać już tylko błękit Atlantyku. Przypadkowo odkryłem także, że okolice Sagres to plaże surferów, stąd tworzą się tam kilkumetrowe fale. Najlepiej jest na plaży Belixe, która kipi od miłośników wodnej deski. Ale faktycznie – fala tworzy się tam jeszcze daleko w toni wodnej, załamuje się stopniowo i potrafi przekroczyć trzy metry. Nic dziwnego, że uczą się tutaj surferzy. Dla mnie była to okazja do zabawy z falą. Uwielbiam dać ponieść się fali, uczucie które trudno opisać. Duża fala rzuca człowiekiem jak zabawką i nie ma siły, żeby się przed nią obronić, ale jest to genialna zabawa i cudowne przeżycie. Kiedy fala się zbliża, wystarczy wybić się wraz z jej linią, a woda porywa na dobre kilka metrów. Czasem potrafi rzucić i tarmosić po ziemi, że człowiek nie zdaje sobie sprawy z aktualnego położenia. Po kąpieli poszliśmy na wspomniany przylądek, który jest zakończony piękną fortyfikacją, z której widać okoliczne, pionowe i malownicze klify. Na dole kołysze się ocean, znacznie bardziej wzburzony, niż w okolicach Lagos. Miejsce należy do Parku Narodowego, jednak przez pustynny teren i wystające kamienie nie zachęca do spaceru. Na przylądku napiliśmy się espresso, jak to mówią „pierwszego i ostatniego w Portugalii”.

Obłędny widok z Przylądka św. Wincentego

Walka z falą na plaży w Sagres...

LUZ I JUŻ

Z Lagos bardzo blisko do miasteczka Luz, położonego kilka kilometrów od Ponta de Piedade. Żeby dojść do wioski szlakiem przybrzeżnym, trzeba wspiąć się na stromy klif, z którego schodzi się jakby prosto do bram Luz. Tyle że ścieżka kończy się ślepą aleją i oficjalnie zejścia w dół nie ma...To typowe dla Portugalii – ścieżki piesze, które prowadzą donikąd. Dlatego, żeby zejść z klifu trzeba przeprawić się przez dziką, niebezpieczną trasę. Sama miejscowość kipi od luksusu, a Praia de Luz jest jedną z lepszych w okolicy. Pełnemu delektowaniu się przeszkadzają jednak motorówki, które smrodzą jak na stacji benzynowej.

Widok na Luz

A tak wygląda zejście z klifu

PAŃSTWO ANTONI I ANGELINA

To imiona naszych gospodarzy, którzy udostępnili nam pokój w swoim pięknym domu na Rua Soeiro da Costa 44. On – były żeglarz i rybak, wielbiciel dobrej kuchni, pani Angelina to jego druga żona. Oboje żyją prosto i z pasją i wielką przyjemnością było goszczenie w ich domostwie. Tak życzliwej, ciepłej atmosfery ze świecą można było szukać w Faro, a pewnego dnia dostaliśmy zaproszenie na obiad, na który składały się: grillowane ryby, sałatka, deser, owoce a nawet wino. Mimo że w większości po portugalsku, rozmowa kleiła się i można było wyczytać z twarzy, co nasi rozmówcy mają w danej chwili na myśli. Na pożegnanie były kwiaty i obietnica ponownego zawitania do gościnnego domu rodziny przesympatycznych Portugalczyków.

Niepozorne drzwi, a za nimi przemiła rodzina

KONKLUZJA

O Lagos można by jeszcze długo się rozpisywać. Miejsce tętni życiem i nie można się ówdzie nudzić. W dzień rozgrzewa słońce i kuszą pobliskie plaże, w nocy możemy spotkać popularnych tu i ówdzie ulicznych grajków (od jednego kupiliśmy płytę) i restauracje pełne ludzi. To tu, to tam pytają „do ya want hash?” (Portugalia zalegalizowała narkotyki), albo zapraszają na wycieczkę kajakiem, nawet ci sami, u których przed chwilą właśnie zamówiliśmy kajakowy tour! Wszędzie ludzie, z całego świata – Australii (zapytani przyznają, że to raj na ziemi), Kanady (znają polską wódkę i pierogi), Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Francji, Hiszpanii...Wystarczy wyjść na zewnątrz i chwilę przystanąć, a pogawędka z miłym obcokrajowcem jest bardzo prawdopodobna. A dookoła doskonałe kawiarnie, serwujące najlepszą na świecie kawę i doskonałe desery. Już wiem, że do Lagos chciałbym wrócić...

German cafe

Gomba Cafe

Obowiązkowa pozycja: kawa i Pastei de Nata

Urocza uliczka w Lagos

Tekst i zdjęcia: Marcin i Marzena Bareła